Wystawa „Jean Pierre Norblin de La Gourdaine – Portret w miniaturze”
W Muzeum Ziemi Biłgorajskiej w Biłgoraju pokazujemy nową wystawę czasową wypożyczoną ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Krasnymstawie. Wystawa została zatytułowana „Jean Pierre Norblin de La Gourdaine – Portret w miniaturze” i prezentuje 24 miniaturowe portrety i sylwetki znajdujące się w zbiorach krasnostawskiego muzeum.
Wśród malutkich grafik są akwaforty i rysunek tuszem lawowany. Najmniejsza z grafik mierzy 15×15 mm. Oryginalne ilustracje, dla wygody Zwiedzających, eksponowane są wraz z ich zeskanowanymi, powiększonymi wersjami.
Wśród grafik są: Popiersie Żyda, rysunek tuszem lawowany, 1771 r.; Głowa Turka, akwaforta, 1779 r.; Zadumanie, akwaforta, 1771-1804; Grający na dudach, akwaforta, 1781 r.; Chłopskie dziecko, akwaforta, 1777 r.; Polska Żydówka, akwaforta, 1780 r.; Trzy postacie z ludu, akwaforta, 1779 r.; Żebrak, akwaforta, 1778 r.; Chłop z kijem, akwaforta, 1779 r.; Postać siedząca, akwaforta, 1771-1804; Mężczyzna w polskim stroju, akwaforta, 1779 r.; Młodzieniec zwrócony w lewo, akwaforta, 1779 r.; Modlący się zakonnik, akwaforta, 1780 r.; Głowa kobiety, akwaforta, 1776 r.; Kronikarz, akwaforta, 1771-1804; Siedzący duchowny, akwaforta, 1771-1804; Mężczyzna w polskim stroju, akwaforta, 1779 r.; Kobieta w kożuszku, akwaforta, 1779 r.; Mężczyzna widziany z tyłu, akwaforta, 1771-1804; Szarlatan, akwaforta, 1780 r.; Popiersie z profilu, akwaforta, 1778 r.; Głowa mężczyzny w kapeluszu, akwaforta, 1778 r.; Głowa Polaka, akwaforta, 1778 r.; Mężczyzna w polskim stroju, akwaforta, 1771-1804.
Wystawa będzie czynna do końca kwietnia br.
Jean – Pierre Norblin
urodził się w 1745 r. we francuskiej miejscowości Misy-Faut-Yonne. Ojciec Norblina był właścicielem miejscowości La Gourdaine – stąd przydomek artysty. Norblin inspiracje czerpał od takich artystów jak: Antoine Watteau, Jean-Honoré Fragonard i Rembrandt van Rijn. Jego nauczycielem malarstwa został Francesco Casanova. Edukację artystyczną kontynuował w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu, a później w École Royale.
W 1771 r. odbył podróż do Anglii gdzie poznał Adama i Izabelę Czartoryskich. W służbie książąt pozostał także później, kiedy
wrócili do Polski. Podczas swojego 30-letniego pobytu w Polsce zamieszkiwał zarówno w Warszawie czy w Puławach zajmując się nauczaniem sztuki książęcych dzieci i pozostając nadwornym malarzem rodziny. W 1776 r. ożenił się z Polką, Marią Tokarską, z którą doczekał się trzech synów: Sebastien Louis Guillaume został uznanym w Paryżu malarzem, Louis Pierre Martin wiolonczelistą, a Aleksander Jan Konstanty brązownikiem w Warszawie zakładając polską gałąź Norblinów.
W latach 1774–1804 w sztuce J. P. Norblina, oprócz tematów typowo rokokowych pojawiły się tzw. typy polskie, wizerunki szlachty, obrady sejmików, postaci w strojach ludowych, sceny z życia miasta przedstawiające przekupniów, żebraków, etc. Wykonywał sceny przedstawiające wydarzenia Insurekcji Kościuszkowskiej, uchwalenie Konstytucji 3 Maja 1791 r., a także tematy historyczne – prawdopodobnie na zlecenie Adama Czartoryskiego. W 1804 r. powrócił do Paryża gdzie zmarł w roku 1830 nie doczekawszy się takiego uznania jak w Polsce.
